Dla niedosłyszących - telefon wykorzystujący przewodnictwo kostne

U osób cierpiących na przewodzeniową utratę słuchu, dźwięk nie może swobodnie przechodzić z ucha zewnętrznego do wewnętrznego, zazwyczaj z powodu zablokowania kanału słuchowego lub zwyrodnienia ucha zewnętrznego lub środkowego.

Wyposażony w wibrator przewodnictwa kostnego telefon jest w takich przypadkach doskonałym rozwiązaniem. W przeciwieństwie do konwencjonalnych telefonów, użytkownik przykłada słuchawkę do kości policzkowej zamiast do ucha.

Wibrator przewodnictwa kostnego znajduje się w górnej części słuchawki telefonu, w miejscu gdzie standardowo znajduje się głośnik. Dzięki niemu osoba cierpiąca na przewodzeniową utratę słuchu odbiera sygnały dźwiękowe i może swobodnie prowadzić rozmowy telefoniczne.

Mogą z niego korzystać również osoby, które ze względu na różne przeciwwskazania nie mogą korzystać z konwencjonalnych urządzeń wspomagających słyszenie umieszczanych w uchu. Jego zalety docenią również osoby pracujące w głośnych miejscach takich jak warsztaty, hale fabryczne, place budów lokale gastronomiczne i kluby muzyczne. Z telefonu nie mogą korzystać osoby z głuchotą czuciowo-nerwową, u których występuje uszkodzenie ślimaka lub nerwu słuchowego.

W zdrowym uchu dźwięk przechodzi przez kanał uszny docierając do bębenka, który jest wprawiany w drgania (proces przewodzenia powietrznego).

Wibracje te przenoszone są na trzy małe kosteczki słuchowe umiejscowione w uchu środkowym. Z kolei kosteczki słuchowe transmitują wibracje w poprzek owalnego okienka do ślimaka i znajdującego się w nim płynu. Ruchy tego płynu zaginają niewielkie komórki rzęsate rozmieszczone wzdłuż ślimaka, co generuje sygnały w nerwie słuchowym. Sygnały nerwowe są przekazywane do mózgu, który interpretuje je jako dźwięk.

Uszkodzenie lub nieprawidłowa budowa ucha zewnętrznego lub środkowego powoduje niedosłuch przewodzeniowy. Rozwiązaniem dla osób cierpiących na to schorzenie są aparaty słuchowe, w których do przenoszenia dźwięku wykorzystywane są kości czaszki. Sygnał (wibracje) przekazywany jest poprzez kości czaszki bezpośrednio do ucha wewnętrznego z pominięciem zarówno ucha zewnętrznego, jak i środkowego (tzw. zjawisko przewodnictwa kostnego). Dzięki aparatom słuchowym bodźce przekazywane są do nerwu słuchowego w ten sam sposób, jak podczas normalnego procesu słyszenia.